Lentewandeling door de Amsterdamse Waterleidingduinen
De vogels tjirpen ons vrolijk tegemoet. Een specht hamert genadeloos met zijn snavel tegen de bast van de boom. In het vochtige gras zien we twee slakken dicht tegen elkaar aankruipen, wat een uitdaging is met hun relatief grote huisjes op de rug. Een damhert ligt dicht bij de waterkant van de Oranjekom en kijkt onderzoekend om zich heen. Het water weerspiegelt het wolkendek dat aan zandbanken doet denken. Deze scène is onze eerste ontmoeting met de schoonheid van het duin- en waterwingebied de Amsterdamse Waterleidingduinen in de lente.
Ingang Oranjekom/Oase
We treffen het met het weer. De maand april heeft gedaan wat hij wil, namelijk twee weken noordenwind, kou en fikse regen- en hagelbuien. Nu de wind richting het zuidwesten is gedraaid loopt de temperatuur op en zien we op de laatste dag van april de zon achter het wolkendek vandaan komen. We hebben op de website van Waternet uit 24 wandelroutes de oranje route gekozen van 7,1 kilometer. Het duingebied heeft vier hoofdingangen waarbij de oranje route start vanaf ingang Oranjekom/Oase in Vogelenzang. Bij deze ingang is ook het bezoekerscentrum De Oranjekom te vinden dat gevestigd is in een voormalig pompgebouw en qua interieur een prachtig kleurenpalet heeft met paars, gele en blauwe glanzende tegels en robuuste houten deuren.
De oranje wandelroute
De oranje paaltjes wijzen ons de weg langs de verdeelvijver, waar voorgezuiverd Rijnwater via een pijpleiding de Amsterdamse Waterleidingduinen binnenkomt. We lezen op het informatiebord dat het water daarna doorgaat naar het infiltratiegebied waar het de bodem inzakt en gemiddeld zo’n 3 maanden in de grond blijft. Via lange kanalen komt het gezuiverde water in het lager gelegen Oranjekom terecht. De nazuiveringsinstallatie Leiduin maakt er uiteindelijk schoon drinkwater van voor Amsterdam en omstreken. We volgen het kabbelende water van het kanaal naar een kleine waterval en wandelen door een naaldbos met Oostenrijkse dennen naar een uitgestrekt duinlandschap met duindoorns.
Damherten en vossen
Onze voeten veren swingend op en neer wanneer we over een tapijt van zacht mos door het duingebied wandelen. Regelmatig zien we damherten grazen die we op gepaste afstand kunnen bewonderen. Zo mooi om te zien hoe gracieus en luchtig herten zich voortbewegen. Onderweg houden we onze oren en ogen open voor een vos, maar op een oranje boomstam na die vanuit de verte op een vos leek hebben we er geen gezien.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog is er tussen de naaldbomen en in het hoge duin een bunker gebouwd om kunstschatten te verbergen. Het is dat er voor dit ‘Museumduin’ een bankje staat en het tijd was voor onze lunch anders waren we er zo aan voorbij gelopen. De zon verstopt zich achter een wolkendek, de wind trekt aan en we voelen regenkou in de lucht. Twee paraderende damherten die voorbij huppelen maken de frisse weersomstandigheden tijdens de lunch meer dan goed. Uiteindelijk blijft het bij een paar spetters en trekt het na een half uur weer open. Met een laatste stuiptrekking wilde april blijkbaar toch nog even laten weten dat het doet wat het wil. Op naar een zonnig vervolg van de lente in mei.
